Sport

Elk jaar moet ik en mijn gezin even uitblazen op Schiermonnikoog.
Het kleine eilandje van pak weg 1000 inwoners waar de bezoekers van het eiland geen auto’s mogen meenemen heeft iets rustgevend over mij. Even tijd voor bezinning en weer nieuwe ideeën en inspiratie opdoen.
Hardlopen is daarbij voor mij daar elke ochtend weer een vast ritueel van.
Vooral in de morgen kom je geen mens tegen als, behalve mooie vogels, paarden en koeien.
Hier deel ik je 1 van de rondjes die ik vaak loop, zo mooi.
Het vondelpark, mijn achtertuin, is leuk maar hier kom je echt tot rust.
En in de verte zie je het vasteland waar het leven er op dat moment heel anders aan toe gaat.
Dat besef geeft mij een heerlijk gevoel. Een aanrader dus Schiermonnikoog

Mijn held is niet meer en kan het mij niet voorstellen, leven zonder Johan Cruyff.
Hij was er eigenlijk altijd, eerst als voetballer, later als trainer en later als deskundige en analist.
Ineens besef ik mij dat het leven niet eindig is, want Johan was in mijn gevoel eindig.

Ik moet bekennen dat ik als jochie op het velde achter ons huis altijd Johan wilde zijn;
Ik liep op Puma en met tape plakte ik nr. 14 op de rug van mijn shirt.
En ik gaf ook aanwijzigingen aan mijn vriendjes met zijn herkenbare armgebaren en aanwijzingen zoals Johan dat kon en waardoor je hem ook herkende.

Ik had dan ook de grote behoefte, naast gewoon mijn sportieve drang, om mee te lopen aan het eerbetoon van de JohanCruyfffoundation aan de 14K run, een parcours langs de highlights van zijn leven zoals het passeren van zijn huis in Betondorp.
En het hoogtepunt, mijn absolute overtuiging om mee te lopen, is het eindigen in de Arena.
Dat wil ik graag meemaken.